Devlet Terörü. Erdoğan’ın şu andaki büyük başarısının, muhaliflerini susta durdurmasının kısacık sırrı bu.
1) Seksen yıl aşağılanmak yüzünden şimdi “Aman AKP gitmesin” diyen nüfusun yarısını maneviyatla ve/veya menfaatle doyurma;
2) Hırsızlığa, hukuksuzluğa, baskıya karşı çıkan diğer yarıya devlet terörü.
Bu “Bana sevdanın yolları, sana kurşunlar” tablosu Erdoğan Rejimi’nin kaçınılma akıbetinin de sebebi olacak. Çünkü ne denli amansız olursa olsun hiçbir rejim nüfusun yarısını ezerek devam edemez.
Görünürde çekineceği hiçbir şey olmayan dimdik insanları bile ürkütmeyi başardığı için Erdoğan son derece başarılı. Tebrik edilmeye gerçekten layık.
Ama unutmasın, muhalifleri (yani, toplumun yarısı) karşısındaki bütün başarısı bir KORKU İMPARATORLUĞU kurmuş olmasından geliyor. Ve korku temelli bütün imparatorluklar gibi, onun da kaçınılmaz akıbeti, bir arıza halinde güüüüm diye devrilmek. Fazla sıkıştırılan her şey gibi. Saddam’ın heykeli gibi.
Ayağa dokunmayan taş, başa gelmedik iş olmazmış. Yeni değiştirdiğim ön cam sileceğinin altına yukarıdaki çamdan ufacık iğne düşüyor, o noktada cam silinemiyor. Erdoğan açısından bu durum fazla güzel. “Fazla” güzel işler daima tehlikelidir. Kendisini şu anda alkışlayanlar için de.
Batacak gemiyi önce fareler terk edermiş; gemiciler oradan anlarmış.
