Öyleyse iktidarın tek adamlı vesayet rejimini parçalamanın yolu belli: Muhalefeti vesayetsizleştirmek! Sorun siyasetten çözüm de siyasetten ise siyaseti kendisinden çalınan topluma siyaset yapma hakkını geri vermek. Sendikalarıyla, örgütleriyle, sokaklarıyla, meydanlarıyla; milletin “nasıl bir iktidar” sorusunu aramak. Önce hayalini, sonra adayını, bu arayışın içinden çıkarmak. Türk tarihinin en kritik dönümlerinden birine 14 ay kala, millet bunu yapmayacaksa ne zaman yapacak?
İşte Ümit Özdağ’ın önerisinin, dipteki kumu bu denli kaldırmasının sırrı burada. Günlerce süren kafa karışıklığının büyüklüğü, Zafer Partisi’nin oy gücünden gelmiyor. Birikmiş değişim isteğine, “siz susun, biz 6 kişiyiz” diyen muhalefetin yarattığı hem heyecansız hem kırılgan statüko, en basit rüzgârda bile haliyle dalgalanıyor. Millet adına Cumhuriyeti yönetecek bir siyaset yerine, kendisine perde ardında altı kollu bir baş arayan siyaset; bir Twitter mesajıyla ya da bir sözle, türbülansa giriyor.