Yapılması gerekenler hiç bu kadar berrak değilken bunların yapıl(a)maması umutsuzluğun temel kaynağı.
Burada özne olarak en geniş anlamda sol muhalefet bir çıkış noktası oluşturuyor. Bu muhalefet içinde kendi iç koltuk çekişmeleri ile uğraşanlar, işlevsiz parlamentoyu öncelikli bulanlar ya da etnik-mezhepsel temelli siyaset sınırlarını kendilerine yeterli görenler olabilir. Bu kesimleri bir kenara atamayız elbette ama onların dışında kalan daha dinamik unsurları ve halk kesimlerini şimdilik çekirdek özne olarak alabiliriz. Bu çekirdek özne, kendi dış halkasını da etkileyip kısır tartışmalardan uzaklaştırabilir.
Sosyal medyada sıkça “biz” diye bahsedilen muğlak kalabalığı; hedefli ve umutlu bir “biz”e dönüştürecek olan da bahsettiğimiz çekirdek öznenin “biz” olmasından geçiyor.
Oysa asıl yakınılacak şey burasının “biz”i örgütleyemeyenlerin ülkesi olması.
