Fenerbahçe için çok garip bir deplasman haline geldi Trabzonspor maçı. Sakin başlıyorsunuz, kontrollü oynuyorsunuz ve rakip yavaş yavaş çözülüyor! Evet, sadece bu yetiyor! Çünkü birkaç dakika içinde, özellikle taraftarın önderlik ettiği bir tür ‘sportif intihar’ işi kendiliğinden bitiriyor.
Bordo-Mavililer için, Hami Hoca’nın dahi ‘kurtarma sözlüsü’ olarak bellediği, şehrin bütün bilinçaltı ve ‘bilinçüstü’ öfkesini çeken, kazanmayı en çok istedikleri karşılaşma işte bu kadar kolay yitiriliyor. Çünkü hangi gerekçeyle olursa olsun, şiddet ve öfke kontrol edilmedikçe sürekli elde patlıyor. Bu maçı şehir için bir güvenlik sorunu haline getiren şey ne ise, mağlubiyetin nedeni de o. Şu rakamlara bir bakar mısınız?
Trabzonspor son 13 maçtır yenemiyor Sarı-Lacivertlileri. 8 maçtır gol dahi atamıyorlar. Son 31 maçta sadece iki galibiyetleri var. Neden böyle? Çünkü içten patlamalı motor önce kendini yakıyor. Haklı ya da haksız olmaları durumu hiç değiştirmiyor.
Benim önerim, toplu psikanaliz. Ciddiyim. Trabzon şehri için bu konuda bir sosyal proje geliştirmek gerek. Yoksa her seferinde durum değişmeyecek.