Artık anaakım gazetelerin birinci sayfası da, iç sayfası da, internet sitesi de sabun köpüğü gibi. Ne yazıişlerinin insafıyla gizlenen bir bilgi kırıntısına, ne de hükümeti kızdırma olasılığı olan bir habere rastlıyorsunuz. Gazeteler, bırakın hükümeti, bizzat trollerden korkar hale geldi. Bu yüzden de rengi, kokusu, sesi yok.
Merkez medyada en önemli istisna, Cumhuriyet. Artık bizim gazeteyi okumadan Türkiye’de ne olup bittiğini kavramanız mümkün değil. Her yerde muhabiri, müthiş haber ağı var diye değil; başkalarının yazmadığını yazdığı için. Artık büyük resmi tamamlamak için, Cumhuriyet’e bakmak bir zaruret haline geldi.
Bazen hayatı, varolanlar değil sahip olamadıklarımızla ölçeriz. Hâlâ yazarlarının cezaevinde olduğu, bin bir zorluk ve fedakârlıkla çıkan gazete, Türkiye’nin resmini ortaya koyan az sayıda yayın organından biri.
Bakarkörler ülkesinde önemli bir görev…