Avnüssalah’ı alın getirin, günümüzün yağmacı ve soyguncu ‘utanmaz adamlar’ı arasında dolaştırın, bakın bakalım yanlarında evliya gibi kalmıyor mu? Melek sanırsınız şeytanı. Devrin anaforculukta çağ atlamış Bay Muvaffaklarını gördükten sonra Avnüssalah’ı adamdan sayıp yüzüne bakan dahi çıkmayabilir.
Avnüssalah, iflah olmaz bir para bağımlısıdır. Aşk, kumar, madde bağımlılığına benzemez; en fenasıdır bu.
Böyle doymak bilmez aç gözlere, gümüşten başka güzellik görmedikleri için gümüşgöz denir.
Fakirlikle açlığın girdiği yerden aşkı kovduğuna dair sözlerde doğruluk varsa aşkın, Avnüssalah’a uğrama şansı hiç yoktur zaten.
Hep fakir, daima açtır Utanmaz Adam. Paranın sahibi değil müptelası, esiridir. Azat kabul etmez bir köle, tedaviyi reddeden bir bağımlı gibi paradan özgürleşme korkusuyla yaşar. Allah korusun, korkulu rüyasıdır bu.
Korkudan geceleri uyku girmez gözüne, her köşede yolunu kesmeye hazır haramilerin beklediği vehmi uyutmaz, sakala da bıyığa da minnet etmeye mecburdur.
Bağımlısı yine de parayı bırakmaz, yardan geçer araba sevdasından geçmez.
Cukkasına dokunma canını al, o kadar.
“Azrail gelmiş de can talep eyler, benim can vermeye dermanım mı var” demez bir Avnüssalah. Arpadan kalkmasını, sahte saadet zincirinden ayrılmasını isteme, ne istersen iste, vermeye hazırdır.
