İşin ironik tarafı şu: Şilili reklamcı iki ülkenin yapılarının farklı olduğunu söylüyor, CHP’nin gençleri ise ondan sihirli bir değnekle hayır çıkarmasını bekliyor.
Dahası, “No” tarihin sadece bir kısmını sinemasal gerçekliğe uyarlayan bir film. Her sinema filmi gibi bize hayal satıyor, hayat gibi göstererek.
“No” sadece bir film. Zaten 2013’te ABD’de vizyona girdiğinde gerçekleri tam olarak yansıtmadığı ve fazlasıyla tarihi eğip büktüğü için çok tartışılmıştı. Tıpkı Oliver Stone’un “JFK”i, “Zero Dark Thirty” ve “Oscar” kazanan “Argo” gibi.
New York Times’a konuşan “No” kampanyasının direktörü Genara Arriagada filmi “Gerçeklikle hiçbir ilgisi olmayan aşırı basitleştirilmiş” diye tarif ediyor. “15 yıl diktatörlükle yönetilen, kuvvetli işçi sendikaları ve öğrenci hareketleri, sağlam siyasi partileri ve insan hakları hareketleri bulunan, politik olarak sofistike bir ülkeye kaykayıyla genç bir Meksikalı reklamcının gelip de ‘Beyler yapmanız gereken budur’ demesi tam bir karikatür.”
Ne işçi sendikaları, ne öğrenci hareketi, ne de en önemlisi sağlam siyasi parti var bizde… Ama bir haftalığına “No” reklamcımız burada.