Sabah bir TV programında öğretim üyelerinden birisi, “Bu felaketi az hasarla atlatabilmenin en önemli yolu Dünya Sağlık Örgütü’nün ilkelerinden olan dayanışma ve nezaket…” şeklinde bir değerlendirmede bulundu. Bunun üzerine moderatör, “Çok şükür ülkemizde ciddi bir dayanışma ortamı oluştu” diye karşılık verince, öğretim üyesi de şöyle devam etti: “Maalesef ülkemizde de virüs taşıdığını düşündükleri sağlık çalışanlarını, apartmanlarında görmek istemeyenler var. Benim gibi bu görevi üstlenen doktorlara uzak duruyorlar. Çocukları çocuklarımıza suçluya bakar gibi bakıyor.”
İnsan, hem toplu yaşamayı seven, hem de kendini düşünen bir varlık. Bir yandan dostları, birlikte hayatı oluşturdukları yakınlarıyla sırt sırta verebiliyor, bir bakıyorsunuz kendi çıkarları uğruna olmadık bencillikleri yapabiliyor.
Sağlık çalışanları, bu toplumun yaşamını korumak için en ön safta bir direniş gösteriyorlar. En çok onlar kayıp veriyorlar. O insanlara “bizden uzak dursunlar” şeklinde dışlayıcı tutum gösterenler karşısında hüzünlenmemek elde değil.
