Bunlara malzeme verenleri savunmak da, operasyonlara damardan destektir.
Çarşaflı biri, elindeki çekici dev bir heykelin ayağına tıklatarak nasıl bir “taat” hedeflemiş olabilir ve biz bunun neyini savunacağız?
Bu tiplerin “konu mankeni” olmadığını varsaysak bile, bu bireysel eylemlerin faturasını, İslamiyet’e ve bütün Müslümanlara kesmek, sadece cehalet belirtisidir.
Bu tür taşkınlıkları savunmak veya “Atatürk ilahtır” diyenlerin dolaşıma soktuğu, “Atatürk ilah değildir” söylemlerinin peşine takılmak, fitnecilerin ekmeğine yağ sürmektir.
Bence asıl odaklanmamız gereken konu, bu operasyonlar karşısındaki tutumumuzdur.
“Beş benzemez” millet düşmanlarının, iftiralar üzerine kurduğu ittifakı, biz neden doğrular üzerinde sergileyemiyoruz?
Neden hep birlikte; ortak hedefimize doğru değil de kendi hedefimize koşuyor, asıl görevi hep başkalarına bırakıyoruz?