Başkanlık modelinin tabiatındaki geniş yetkiler ve Erdoğan’ın tabiatındaki sınırsız yetki kullanımı duygusu, ülkeyi gerçekte yürümeyen ve sorun çözemeyen bir modele kilitlemiştir. Sadece geleneksel sorun alanları değil, Kovid salgını gibi beklenmedik şekilde ortaya çıkan problemler bile başlangıçta iyi yönetilebilirken, sistemin malum tabiatı nedeniyle zaman içinde güvenilirliği azalan bir hikayeye dönüşmüştür.
Öte yandan, Türkiye sadece bugünü yitirmemekte, işler yolunda gidecek olsaydı küresel rekabet ve fırsatlardan elde edeceği imkan ve avantajları da kaybetmektedir. Fırsat maliyeti tarif edilemez boyuttadır.
Mesele böyle olduğu için, cimri değişim girişimleri, var gibi yapılıp aslında yok hükmünde olan reform kağıtları Türkiye için bir anlam ifade etmemektedir.
Bilelim ki hastalığı kabul etmeden tedavi olmaz, ülkenin mukadderatı da göstermelik hamlelere ve şansa bırakılamaz.
Mustafa Karaalioğlu’nun yazısı
