On beş yılın sonundaki tablo, gücün tek adama doğru daralması, kişiselleşmiş iktidar ve devletin bütün bir hukuki/kurumsal yapısının çökertilmesi oldu özetle.
Kuşkusuz tablo karanlık ama öte yandan şu da var: Artık rıza üretemeyen, kişiselliğe dayanan, ortak akıldan yoksun, pastayı büyütemeyen bir iktidarın sürdürülmesindeki zorluk.
Bizim bakmamız gereken yer de bu zorluk ve hem yaratacağı fırsatlar hem de müdahale olanakları üzerine düşünmek tam olarak.