Bugün dış politika konusunda savruluyorsak eğer, sürekli çelişen açıklamalar duyuyorsak tek nedeni “monşerler” olarak küçümsenen ve sürekli hedef gösterilen diplomatların süreçlerden dışlanmasıdır.
Bakın bir örnek vereyim:
Sayın Cumhurbaşkanı sürekli “Saraj BM’nin tanıdığı taraf” diyor. Türkiye’nin Saraj’ı desteklemesinin en önemli gerekçesi olarak BM’nin hükümetini tanıması gösteriliyor. Peki ya Suriye’de BM kimi tanıyor? New York’taki BM kampüsünde Suriye’nin Daimi Temsilcisi olarak çalışan Beşar Caferi kimin temsilcisi?
Libya’ya gelince sırf “BM tanıyor” diye Saraj dost, Suriye’de BM’nin tanıdığı Esad hala düşman!