Birileri diyecek ki “Muhalefette iktidarı almaya hazır olan var mı?”
Tek bir parti almayacak ki artık, geride kalmasını arzuladığımız düzen o zaten. Yüzünü liyakat ve adalete dönünce, peşkeşin de önünü kesince, yürüyor işler herhangi bir ülkede de. Hele bir nefes alalım da.
Birileri diyecek ki “Vallahi benim hiç umudum kalmadı”
Ben de diyeceğim ki umut etmeyince ne oluyor? Her şey bin beter olursa dibi gördüğümüzde “Ben demiştim umut yok diye” demenin tatmini için mi?
Bittik diye yaşanır mı? Belki biteceğiz ama emek verip umut edince en azından o güne kadar yaşamın bir amacı olacak bir de elimizde onurumuz kalacak. Hep cezaya oynadık, hiç koz süremedik masaya. Hayaller kozdur.
Var bir hayalimiz, ne kadar kalabalık inanırsak o kadar yaklaşıyoruz gibi geliyor.
