“Türkiye ahalisi en çok hangi ‘anayasal hakkına’ sadakat duyar?” diye soracak olsanız, ‘oy hakkı’ yanıtını veririm.

Yaşamın muhtelif alanlarında, günlük faaliyetlerimizde ve kamu gücü karşısında it muamelesi görüyoruz. Oysa, insanız. Yalnızca insan değil, aynı zamanda ‘eşit’ yurttaşlarız. Bizlere o muameleyi yapmaya cesaret edenler bu cüreti, üretilen toplumsal rızadan alıyor.

Yaşamda da, yazıda da (bir sözcük veya cümlenin yazıya katkısı yoksa, metinden çıkarılmalı!) ve hatta örneğin bir ‘seçim propagandasında’ da gereksiz taramalardan kaçınmalı!

Yeni rejim, normal, sıradan, dürüst, açık sözlü bir siyasetçiyle karşı karşıya. Büyük şaşkınlık ve telaş yaşıyor…

Türkiye milli eğitim tornası, yurttaş-birey olamamış insan yetiştirme üzerine inşa edilmiş hâlde.

Muhalefetin asıl unutturmaması gereken anormallikler bunlar. Ve muhalefet bu YSK ile giriyor seçime.

MURAT SEVİNÇ Bir kaç gün önce, akşam hayli geç saatte Karaköy’de vapur bekliyordum. Vapurun yarısını dolduracak kadar yolcu vardı. Kapılar açılınca, o az sayıda yolcu gündüz vakti metrobüs performansı sergileyerek koşmaya başladı. Makul hiçbir açıklaması yoktu bu davranışın. Fakat bunu dile getirdiğinizde, “E bu şehir böyle” diyorlar! Türkiye siyaseti, İstanbul ahalisi gibi. Çoğu zaman gerekçesini […]

Çok kısa olacak, YSK kararının ayrıntısına girmeye gerek duymayacak ve yalnızca bir ‘üzüntüyü’ dile getirecek.

Son bir haftada, iki ‘el’ gündeme geldi.

Eğer Kılıçdaroğlu’nun ayağı bir taşa takılıp yere düşseydi ‘talihsiz olay’ denilebilirdi. Linç, bir talihsizlik değildir.