‘Saray’daki alkışçıların kimisi, bir gün o fotoğrafları sanal alemden sildirmek için çaba harcayacak. Unutturmaya çalışacaklar bugünlerini.

Bir siyasi hareketin gün be gün tükenişini izliyoruz.

Anayasası askıya alınmış ve bu durumu herkesin seyrettiği bir memleketten, oraları takip etmek ibret ve ders verici bir durum hakikaten…

Bugün 30 Ağustos. Zafer Bayramı. Kıt kaynaklarla kazanılmış büyük bir zafer. Türk’üyle, Kürt’üyle ve diğerleriyle kazanılmış bir zafer. Zaferin mimarı Mustafa Kemal. 19 Mayıs 1919’dan itibaren, savaş kazanılır ve yeni devlet inşa edilirken yerel ve ulusal ‘kongreler’ toplayan, sürekli ‘meclise’ vurgu yapan, yapılacakları ‘mecliste’ konuşan, tartışan, kabul ettirmeye çalışan Mustafa Kemal.

İstanbul seçmeni ile Diyarbakır seçmeni eşittir. İstanbul seçmeni ve Van seçmeni, insandır. İstanbul seçmeni de Mardin seçmeni de yurttaştır. Diyarbakır, Mardin ve Van’da görevden alınan belediye başkanlarına verilen oy, İstanbul’da benim, Ankara’da senin, Sivas’ta berikinin verdiği oydur.

İki buçuk yıl önce zorunlu dönüş yapıp yaşamak zorunda kaldığım İstanbul’da uzun uzun yürüyorum. Şehir yürüyüşü. Bitişik nizam binaların yanından, dar sokaklardan, “hiç bir şey olmasa bir kafe açarız” denilerek açıldığı belli yüzlerce kafenin yanından… Haftada en az beş, mümkünse yedi gün. Yürürken binalara bakıp yaşlarını hesaplamaya çalışıyorum. Bir kısmının ‘beklenen’ İstanbul depreminde çökeceğini, o esnada sokakta gördüğüm insanların enkaz altında kalabileceğini düşünüyorum. Ben ve sevdiklerim dahil.

Ekmek parası saygın bir kaygı. Bugün yaptıkları dalkavukluğu, gelecekte, taban tabana zıt siyasi görüşlere ve yöneticilere de yapacak olan her alan ve düzeydeki idarecinin, onların irili ufaklı işbirlikçilerinin yüz kızartıcı çabası, saygınlığı hak etmiyor.

Ne saçma bir başlık! Muhtemelen size de çok garip gelmiştir.

Bu kez sonda söyleyeceğimi başa alayım: Parlamenter sistem ve parlamenter demokrasi, farklı kavramlardır. İkincisi, ilkini zorunlu olarak takip etmeyebilir ya da uzun zaman alabilir.

Herhangi bir anayasa, siz sahip çıkarsanız vardır, sahip çıkmazsanız yoktur. Anayasaların içindeki sözcükler, siz istemediğiniz ve emek harcamadığınız sürece hiçbir derdinize deva olmaz. Bugüne dek olmadı. Bundan böyle de olmayacak.