CHS (Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi)’nin ‘sahipsizliğine’ dair ikinci yazıda konuyu 1982 Anayasası ve AKP’li yıllara dek getirmiştim. Oradan devam…

Umut, umuttur; azı çoğu olmaz, kıymetini bilmek gerekir.

yıllar sonra Kenan Evren, tüm sağ iktidarların gazetecisi Yavuz Donat ile yaptığı söyleşide (2004), kendisine getirilen başkanlık sistemi önerilerini geri çevirdiğini söyleyecekti.

Gencecik bir kadın yaşamına son verdi. Herkes, nasıl davranabiliyorsa öyle karşıladı. Çok azınlıkta olduğunu tahmin ettiğim ve artık salt ‘hukuksal gerekçelerle’ insan sıfatıyla adlandırdığım, buna karşın insanlaşma aşamalarından geçmedikleri açık olan haysiyetsiz bir güruh, genç kadının sosyal medya hesabına yazdıklarından dolayı ‘söz söyleme,’ ‘hakaret etme’ hakkını kendilerinde gördü.

Birkaç yazı devam edecek ve konuyla fazlaca haşır neşir olmamış okurun ilgisini hedefleyen bu kısa dizide, CHS’nin (Cumhurbaşkanı Hükümet Sistemi) anayasa tarihimiz içindeki yerini ve buradan hareketle anlamını, muhtemel geleceğini anlatamaya, tartışmaya çalışacağım.

Ne yazık ki hem muhalif siyasetçiler, hem de ellerinde tuzlukla bekleyen muhaliflik iddiasındaki kalemler, bir yandan da bu zırvanın doğru olmadığını kanıtlamak zorunda hissediyor kendini ve hakikaten pek trajik.

Çok heyecanlanıyorum ben böyle şeyleri görünce, yaşayınca. Çığlık atmak geliyor içimden. Akıl almaz işlerin olduğu Türkiye’de, aslında ne denli güçlü bir tarihsel birikimin, nasıl yok edilemez bir ‘itiraz’ kültürünün ‘de’ var olduğunu, o kültürün tortusunun bir yerlerde sessiz sedasız beklerken bir vesileyle ortaya çıkıverdiğini görmek, beni mutluluktan uçuruyor.

‘Anayasasızlaştırılan’ memleketin güncel hukuk skandallarından biri, hiç kuşkusuz Gezi davası ve Osman Kavala’nın yaşadıkları. Dün ayak üstü sohbet ettiğim bir ceza hukuku hocası arkadaşım, “Yıllar sonrasında bugün olup bitenlere inanmayacak kimse” derken, TV ekranında işkence yöntemlerinin ballandırılarak anlatılması ve Cumhuriyet’e bomba atılması ‘sohbeti’ üzerine konuşuyorduk. Yazının konusu olan ‘dava’ da, ‘unutulmazlar’ arasına girecek.

MURAT SEVİNÇ 1982 Anayasası dönemindeki bitip tükenmez anayasa tartışmalarının, en bitip tükenmeyen başlıklarından biri ‘ilk üç madde’ meselesidir. Anayasa’nın dördüncü maddesine göre ‘değiştirilemez ve değiştirilmesi teklif dahi edilemez’ maddeler. 12 Eylül ‘asli’ kurucu iktidarı tarafından devletin-cumhuriyetin temel ilkeleri olarak benimsenmiştir. Maddedeki ‘değiştirilemezlik’ sınırlaması ile anlatılmak istenen nedir, tek bir sözcüğün mü yoksa ‘temel’ ilkelerin değişmezliği […]

İnsan elbette değişir, pişman olur, vazgeçer… Hepimiz için geçerli bunlar. Ancak iki yıl öncesine kadar hevesle düdüğünü çaldığınız bir partiden ayrılıp ‘yeni’ olduğunuzu iddia edersiniz, güldürdüğünüzle kalırsınız.